элеўсі́на
(н.-лац. eleusine)
расліна сям. злакавых, пашыраная ў тропіках і субтропіках; важная харчовая і кармавая культура.
элеўтэрако́к
(н.-лац. eleutherococcus, ад гр. eleutheros = вольны + kokkos = костачка)
кустовая расліна сям. араліевых з пакрытымі калючкамі галінкамі і дробнымі жаўтаватымі або лілаватымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная ва Усх. Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная і лекавая (па дзеянню блізкая да жэньшэню).
элефантыя́з
(ад гр. elephas, -antos = слон)
прыроджаная (спарадычная, сямейная) або набытая хвароба, якая характарызуецца стойкім павелічэннем асобных частак цела (рук, ног, твару і інш.); слановасць.