Verbum

кінжа́л

(рус. кинжал, ад тур., кр.-тат. chandžar < ар. chandžar)

халодная зброя ў выглядзе вострага з двух бакоў клінка.

кі́нікі

(гр. kynikoi)

старажытнагрэчаская філасофская школа, якая мела пэўныя матэрыялістычныя тэндэнцыі, зняважліва адносілася да ўсякіх сацыяльных сувязей, звычаяў і набыткаў культуры.

кінка́н

(яп. kinkan)

пладовае дрэва або куст сям. рутавых, пашыраныя ва Усх. Азіі.

кіно́

(ням. Kino, ад гр. kineo = рухаю)

1) род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі падзей рэчаіснасці; кінамастацтва;

2) тое, што і кінафільм;

3) тое, што і кінатэатр.

кіно́лаг

(ад кіналогія)

спецыяліст у галіне кіналогіі.

кіп

(лаоск. kip)

грашовая адзінка Лаоса, роўная 100 атам.

кі́па

(польск. kipa, ад ням. Кіере)

1) стос якіх-н. прадметаў (напр. к. газет);

2) упаковачная мера сыравіны (напр. к. пянькі).

кіпары́с

(гр. kyparissos)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. кіпарысавых, пашыранае ва ўмерана цёплых зонах Еўразіі, Паўн. Амерыкі, Паўн. Афрыкі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

кіпрэ́гель

(ням. Kippregel, ад kippen = перакідаць + Regel = лінейка)

геадэзічны вугламерны інструмент, які прымяняецца разам з мензулай для тапаграфічных здымкаў на мясцовасці.

кі́пу

(кечуа kipu = вузел)

вузельчыкавае пісьмо старажытных народаў Паўд. Амерыкі; уяўляла сабой вяроўку з прывязанымі каляровымі матузамі (колькасць і форма вузельчыкаў на іх мелі пэўны ўмоўны сэнс).