Verbum

біто́н

(фр. bidon)

высокая цыліндрычная пасудзіна з накрыўкай для вадкасцей.

бітумініза́цыя

(ад бітумы)

1) запаўненне трэшчын у грунтах і горных пародах расплаўленымі прыроднымі бітумамі;

2) разбурэнне арганічных рэчываў, у выніку якога ў іх павялічваецца колькасць вугляроду і ўтвараюцца парафіны і нафтэны.

бітуміно́зны

(лац. bituminosus = смаляны)

які ўтрымлівае ў сабе бітумы (напр. б. торф).

біту́мы

(лац. bitumen = горная смала)

прыродныя або штучныя цвёрдыя, вадкія і газападобныя смалістыя рэчывы ці прадукты іх перапрацоўкі.

біты́нія

(н.-лац. bithynia)

прэснаводны малюск сям. гідробій, які ўдзельнічае ў біялагічным ачышчэнні вадаёмаў.

бі́тэнг

(гал. beting)

вертыкальная тумба на палубе судна, вакол якой наматаны якарны ланцуг, каб паменшыць хуткасць яго руху пры апусканні якара.

біфака́льцы

(ад бі- + фокус)

які мае два фокусы;

б-ыя акуляры — акуляры, у якіх верхняя частка шкельцаў дазваляе бачыць далёкія прадметы, а ніжняя служыць для чытання.

біфідабактэ́рыі

(ад лац. bifidus = падзелены на дзве часткі + бактэрыі)

група актынаміцэтаў, складаюць да 80—90% кішачнай флоры дзяцей і маладняку сельскагаспадарчых жывёл у перыяд малочнага выкормлівання.

біфіля́р

(ад бі- + лац. filum = нітка)

электрычны праваднік, складзены ў дзве столкі.

біфіля́рны

(ад біфіляр)

які складаецца з дзвюх нітак або дратоў;

б-ая абмотка — абмотка электраапаратаў або прыбораў складзеным у дзве столкі правадніком.