Verbum

энтэрако́кі

(ад энтэра- + кокі)

шарападобныя бактэрыі, якія жывуць у кішэчніку жывёл і чалавека і выклікаюць энтэрыты, каліты, эндакардыт.

энтэрапто́з

(ад энтэра- + -птоз)

апусканне органаў у брушной поласці.

энтэрасепто́л

(ад энтэра- + septos = гнойны + -ол)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры кішэчных захворваннях.

энтэрацы́ты

(ад энтэра- + -цыты)

клеткі прызматычнага эпітэлію, размешчаныя ў адзін слой на паверхні варсінак тонкага кішэчніка жывёл і чалавека.

энтэры́т

(ад гр. enteron = кішка)

запаленне слізістай абалонкі тонкіх кішак.

энуклеа́цыя

(ад лац. enucleare = даставаць ядро з арэха)

аперацыя па выдаленню вочнага яблыка пры ўнутрывочнай злаякаснай пухліне.

энурэ́з

(ад гр. enurio = выпускаю мачу)

нетрыманне мачы пры прыроджаных анамаліях мачавой сістэмы, захворваннях і пашкоджаннях нервовай сістэмы.

-энхіма

(гр. enchyma = літар. налітая, сакаўная)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае жывую тканку.

энхітрэі́ды

(н.-лац. enchytraeidae)

сямейства кольчатых чарвей класа малашчацінкавых; пашыраны ў глебе і водах.

энцыклапеды́зм

(фр. encyclopedisme, ад гр. enkyklopaideia = круг ведаў)

шырокая ўсебаковая адукацыя, дасведчанасць у розных галінах ведаў.