Verbum

электраэнцэфалагра́ма

(ад электра- + энцэфалаграма)

графічнае адлюстраванне біятокаў галаўнога мозгу, зробленае электраэнцэфалографам.

электраэнцэфалагра́фія

(ад электра- + энцэфалаграфія)

метад даследавання дзейнасці галаўнога мозгу, які грунтуецца на графічным запісе электрычных патэнцыялаў мозгу, што ўзнікаюць у нервовых клетках у працэсе іх жыццядзейнасці.

электраэнцэфало́граф

(ад электра- + энцэфалограф)

прыбор для запісу электрычных патэнцыялаў мозгу, якія ўзнікаюць у нервовых клетках у працэсе іх жыццядзейнасці.

электраэро́зія

(ад электра- + эрозія)

разбурэнне правадніка пад дзеяннем электрычных токаў.

электро́бус

[ад электра- + лац. (omni)bus = для ўсіх]

аўтобус, рухавік якога жывіцца электрычным токам ад акумулятарных батарэй.

электро́граф

(ад электра- + -граф)

прыбор для рэгістрацыі электрычнага стану атмасферы, які ўяўляе сабой самапісны электрометр.

электро́д

(ад электра- + гр. hodos = дарога)

1) праваднік, якім канчаецца які-н. участак электрычнага ланцуга;

2) састаўная частка гальванічнага элемента, матэрыял якога непасрэдна ўдзельнічае ў электрахімічнай рэакцыі;

3) праваднік у выглядзе сеткі або пласціны, змешчаны ўнутры электрычнай лямпы з мэтай стварэння электрычнага поля і ўздзеяння на ток, напр. анод, катод.

электро́ліз

(ад электра- + -ліз)

хімічны працэс распаду рэчыва на састаўныя часткі пры праходжанні праз яго электрычнага току.

электро́метр

(ад электра- + -метр)

прыбор для вымярэння электрычнага напружання, электрычнага патэнцыялу.

электро́н

(гр. elektron = янтар)

1) элементарная часціца атама з адмоўным зарадам;

2) сплаў алюмінію з магніем, які мае вялікую трываласць і пластычнасць; выкарыстоўваецца ў авіябудаванні.