ábrackern
1.
vt зму́чыць
2.
(sich) mit
(D) му́чыцца; фам. (пра)валэ́ндацца (з чым-н., з кім-н.)
ábraten
* vt, vi (j-m von D) адра́іць (каму-н. што-н.); адгаво́рваць (каго-н. ад чаго-н.)
ábreagieren
(sich) супако́іцца (адыграўшыся на кім-н.)
ábrechnen
1.
vt выліча́ць, абліча́ць; адлі- ча́ць; утры́мліваць (грошы)
2.
vi разм. разлі́чвацца; зве́сці раху́нкі
mit j-m ~ — паквіта́цца з кім-н.
Ábrechnung
f -, -en
1) адлічэ́нне
2) разлі́к; падрахо́ўванне, падраху́нак
mit j-m ~ hálten* — зве́сці з кім-н. раху́нкі
Ábrede
f -, -n пагадне́нне, угаво́р
etw. in ~ stéllen — аспрэ́чваць што-н.