Ábtritt
m -(e)s, -e
1) адыхо́д, пакіда́нне; адста́ўка
2) прыбіра́льня
ábtrocknen
1.
vt высу́шваць, выціра́ць
2.
vi (s) высыха́ць; прасыха́ць, со́хнуць
ábtrotzen
vt (etw. j-m) дабіва́цца, вы́рваць (што-н. у каго-н.)
ábtrünnig
a верало́мны; здра́дніцкі
~ wérden — здра́дзіць; адпа́сці
ábtun
* vt
1) здыма́ць (паліто)
2) пако́нчыць, распра́віцца (з чым-н.)
etw. mit éinem Scherz ~ — ператвары́ць што-н. у жарт
die Sáche still ~ — замя́ць спра́ву
3) перан. вызваля́цца (ад чаго-н.), кі- да́ць (што-н.)
éine Gewóhnheit ~ — кі́нуць прывы́чку, адвы́кнуць (ад чаго-н.)
4) забіва́ць, рэ́заць, кало́ць (жывёлу)
áburteilen
vt вы́несці прысу́д, асудзі́ць (тс. перан.)
ábwandeln
vt мяня́ць, рабі́ць варыццыі
ábwandern
vi (s) перасяля́цца; перабіра́цца, перавандро́ўваць
Ábwanderung
f -, -en перасяле́нне, мігра́цыя
~ von Intellektuéllen — «уце́чка ро́зуму»
Ábwandlung, Ábwandelung
f -, -en
1) варыццыя, змяне́нне
2) грам. спражэ́нне, склане́нне