Absónderlichkeit
f - асаблі́васць, дзі́ўнасць
ábsondern
1.
vt адасабля́ць; вылуча́ць
2.
(sich)
(von D) цура́цца (каго-н.)
Ábsonderung
f -, -en
1) аддзяле́нне, адасабле́нне; ізалява́нне
2) фізіял. сакрэ́цыя
absorbíeren
vt хім. паглына́ць, абсарбі́раваць
Absorptión
f -, -en хім. фіз. паглына́нне, абсо́рбцыя
ábspalten
1.
vt адшчапля́ць, адко́лваць
2.
vi (s) (sich) адшчапля́цца, адлуча́цца ábspannen
vt распрага́ць; аслабля́ць
ábgespannt sein — быць сто́мленым [змо́раным]
ábsparen
vt
sich (D) etw. vom [am] Múnde ~ — (з’)экано́міць, адмаўлцючы сабе́ ў са́мым неабхо́дным
ábspeisen
vt (mit D) адкармі́ць (каго-н., чым-н.)
j-n mit léeren Wórten ~ — разм. адкара́скацца (ад каго-н. з дапамогай пустых абяцанак)
ábspenstig
~ máchen — перава́бліваць, пераця́гваць
ábsperren
1.
vt
1) замыка́ць, зачыня́ць
2) адгаро́джваць; ачапля́ць; адрэ́заць (шлях)
éine Stráße ~ — ачапля́ць ву́ліцу
2.
(sich) адасабля́цца