ábstumpfen
1.
vt прытупля́ць
2.
vi (s) i (sich) прытупля́цца
Ábsturz
m -es, -stürze)
1) падзе́нне
zum ~ bríngen* — збіць (самалёт)
2) абрыў, про́рва
ábstürzen
1.
vt скіда́ць, звярга́ць
2.
vi (s) па́даць, зва́львацца
der flíeger ist ábgestürzt — лётчык разбі́ўся
ábsuchen
vt абшу́кваць (мясцовасць)
Absurdität
f -, -en бяссэ́нсіца, недарэ́чнасць, абсу́ры́насць
Abszéss
m -es, -e мед. абсцэ́с, чыр