Verbum

камандзі́рыха, ‑і, ж.

Разм. Жонка камандзіра.

кама́ндны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да каманды (у 1, 3 знач.). Каманднае першынство. Камандны залік.

2. Які мае адносіны да камандавання (у 2 знач.); камандзірскі. Камандныя пасады. Камандныя кадры. Камандны састаў.

камандо́р, ‑а, м.

1. Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне. // Асоба, якая мае гэта званне.

2. Уст. Начальнік атрада суднаў без адміральскага чыну. Камандор эскадры.

3. Званне старшыні яхт-клуба. // Асоба, якая мае гэта званне (у некаторых краінах Заходняй Еўропы, у ЗША і ў СССР да 1926 г.). // Кіраўнік конных, лыжных, аўтамабільных і пад. спаборніцтваў.

[Фр. commandeur.]

камандо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камандора, належыць яму. Камандорскі значок.

кама́ндуючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер ад камандаваць.

2. у знач. наз. кама́ндуючы, ‑ага, м. Начальнік буйнога вайсковага злучэння. Камандуючы арміяй. Камандуючы фронтам.

3. Дзеепрысл. незак. ад камандаваць.

камані́шнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна сямейства варсянкавых з сіне-фіялетавымі або блакітна-бэзавымі кветкамі.

кама́р, ‑а, м.

Маленькае двухкрылае насякомае-крывасмок з тонкім прадаўгаватым цельцам і доўгім хабатком. Гулі і неміласэрна кусаліся камары. Бядуля.

•••

З камара — невялікі.

І камара не заб’е гл. забіць.

Камар носа не падточыць (не падаткне, не падсуне) — вельмі добра, так, што не падкапаешся, не прыдзярэшся.

камаро́ў, ‑ова.

Які належыць камару.

камары́лля, ‑і, ж.

Кніжн. Група прыдворных, якая ўплывае сваімі інтрыгамі на дзяржаўныя справы ў карыслівых мэтах. Інтрыгі камарыллі.

[Ісп. camarilla.]

кама́рынская, ‑ай, ж.

Руская народная танцавальная песня, а таксама танец пад гэту песню.