Verbum

засво́іць, ‑свою, ‑своіш, ‑своіць; зак., што і з дадан. сказам.

1. Успрыняўшы што‑н. новае або чужое, зрабіць уласцівым, прывычным для сябе. Засвоіць правілы паводзін. □ Каліноўскі цвёрда засвоіў ад вялікіх рускіх рэвалюцыянераў-дэмакратаў.., што адзіным сродкам знішчэння самаўладства і ліквідацыі памешчыцкага землеўладання з’яўляецца ўзброенае паўстанне. Лушчыцкі.

2. Добра зразумеўшы што‑н., запомніць, вывучыць. Засвоіць курс сярэдняй школы.

3. Перапрацаваўшы, увабраць у сябе, спажыць (пра пажыўныя рэчывы). Засвоіць пажыўныя рэчывы.

засво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засвойваць — засвоіць.

засво́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да засвойваць.

засво́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да засвоіць.

засвярбе́ць, ‑біць; зак.

Пачаць свярбець.

засвяткава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Разм. Прасвяткаваць больш, чым трэба, загуляцца ў час свята.

засвяткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Пачаць святкаваць.

засвяці́цца ​¹, ‑свеціцца; зак.

Сапсавацца ў выніку пападання прамянёў святла (пра святлоадчувальную плёнку, паперу і пад.).

засвяці́цца ​², ‑свеціцца; зак.

Пачаць свяціцца.

засвяці́ць ​¹, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак., што.

1. Запаліць што‑н. для асвятлення. Стэпа знайшла запалкі, засвяціла агонь. Гартны.

2. Сапсаваць прамянямі святла (пра святлоадчувальную плёнку, паперу і пад.).

засвяці́ць ​², ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак.

Пачаць свяціць.

засе́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад заседзець, засядзець.