Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

закабале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закабаляць — закабаліць і стан паводле знач. дзеясл. закабаляцца — закабаліцца.

закаба́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закабаліць.

закабалі́цца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Закабаліць сябе.

закабалі́ць, ‑балю, ‑баліш, ‑баліць; зак, каго-што.

Паставіць каго‑н. у залежнае становішча; заняволіць.

закаба́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закабальваць — закабаліць.

закаба́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закабаліцца.

2. Зал. да закабальваць.

закаба́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закабаліць.

закабаля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца;зак.

1. Незак. да закабаліцца.

2. Зал. да закабаляць.

закабаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да закабаліць.

закава́ны і зако́ваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад закаваць.

2. у знач. прым. Абабіты, акуты металам. Цяпер па закаванаму акну бачыў: спадзяецца не было на што. Кандрусевіч.

3. у знач. наз. закава́ны, ‑ага, м. Пакароны народ, зняволены чалавек. Ходзіць май па свеце, Сонцамі ірдзіцца, Закаваных, спячых Кліча ўстаць, збудзіцца. Купала.