Verbum

карэкціро́ўшчык, ‑а, м.

1. Той, хто вядзе, ажыццяўляе карэкціроўку (у 1 знач.). Праз увесь час кананады карэкціроўшчыкі ўладалі тэлефоннымі правадамі, і гарматы колькі разоў зменьвалі прыцэлы. Чорны.

2. Самалёт, з якога вядзецца карэкціроўка артылерыйскага агню. Не паспеў Кастусь дамовіцца з Масквой, як над лесам каршуном праплыў лёгкакрылы карэкціроўшчык. Ён зрабіў разварот і ўжо ішоў проста на зямлянку радыстаў. Ваданосаў.

карэ́кцыя, ‑і, ж.

Выпраўленне, частковае змяненне чаго‑н. Карэкцыя зроку пры дапамозе акуляраў. Карэкцыя траекторыі палёту касмічнага карабля.

[Лац. correctio.]

карэ́л,

гл. карэлы ​¹.

карэ́лка,

гл. карэлы ​¹.

карэ́лы ​¹, ‑аў; адз. карэл, ‑а, м.; карэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. карэлкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Карэльскай АССР.

карэ́лы ​², ‑ая, ‑ае.

Пакрыты слоем засохлай гразі; каравы, брудны. Карэлыя рукі. □ Ануча была сухая, карэлая, і чалавек нейкі час валтузіўся, пакуль усунуў нагу ў лапаць. Сачанка.

карэ́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Карэліі, карэлаў, належыць ім. Карэльскі народ. Карэльская мова.

•••

Карэльская бяроза гл. бяроза.

карэля́т, ‑а, М ‑ляце, м.

Кніжн. Адзін з суадносных, узаемна звязаных між сабой прадметаў, з’яў, паняццяў.

карэля́тар, ‑а, м.

Прыбор для аўтаматычнага вылічэння ўзаемнай сувязі незалежных працэсаў.

карэляты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які знаходзіцца ў карэляцыі з чым‑н.; суадносны. Карэлятыўныя паняцці. Карэлятыўныя пары слоў.

карэляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да карэляцыі. Карэляцыйная сувязь.