Verbum

канцэрта́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Артыст, які дае канцэрт або ўдзельнічае ў канцэрце.

канцэрта́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да канцэртант.

канцэртма́йстар, ‑а, м.

1. Першы скрыпач — саліст сімфанічнага або опернага аркестра.

2. Музыкант, які ўзначальвае адну са струнных груп аркестра (скрыпак, альтоў, віяланчэлей). Канцэртмайстар скрыпак. Канцэртмайстар віяланчэлей.

3. Піяніст-акампаніятар, які развучвае партыі са спевакамі.

[Ням. Konzertmeister.]

канцэртма́йстарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канцэртмайстра, належыць яму. Канцэртмайстарская практыка.

канцэ́ртны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да канцэрта (у 1 знач.). Канцэртнае аддзяленне. Канцэртнае выступленне. // Які даецца ў канцэрце, канцэртам. Канцэртнае выкананне оперы.

2. Прызначаны для канцэрта, якім карыстаюцца ў канцэрце. Канцэрты раяль, Канцэртная зала.

канцэрці́на, нескл., н.

1. Музычны інструмент, які мае выгляд шасціграннага гармоніка.

2. Музычны твор тыпу канцэрта (у 2 знач.), які адрозніваецца ад апошняга меншай складанасцю і меншымі памерамі.

[Іт. concertino.]

канцэсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе на аснове канцэсіі. Канцэсійнае прадпрыемства. Канцэсійная фабрыка. Канцэсійны магазін.

канцэ́сія, ‑і, ж.

1. Дагавор па здачу дзяржавай у эксплуатацыю прыватным прадпрыемцам або іншаземнай фірме прамысловых прадпрыемстваў, зямельных угоддзяў і пад. Міжнародным канцэсіі. Атрымаць канцэсію.

2. Прадпрыемства, арганізаванае на аснове такога дагавору.

[Ад лац. concessio — дазвол, уступка.]

канцэсіяне́р, ‑а, м.

Уладальнік канцэсіі (у 2 знач.).

канцэсіяне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць канцэсіянеру, канцэсіянерам. Канцэсіянерскі капітал.