Verbum

калама́зь, ‑і, ж.

Мазь з дзёгцю, смалы і солі для змазвання калёс; калёсная мазь.

каламбі́на, ‑ы, ж.

Персанаж італьянскай народнай «камедыі масак» — каханая арлекіна.

[Іт. colombina.]

каламбу́р, ‑а, м.

Жарт, заснаваны на выкарыстоўванні розных слоў, блізкіх па гучанню, або розных значэнняў аднаго слова; гульня слоў. Быстроў не вешаў галавы, пасмейваўся сабе, сыпаў каламбурамі і, здавалася, быў зусім задаволены лёсам. Мележ.

[Фр. calembour.]

каламбу́рны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца каламбурам, засноўваецца на каламбуры. Какамбурны выраз. Каламбурны верш.

каламбуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто любіць прыдумваць каламбуры.

каламбуры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да каламбурыст.

каламбу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Гаварыць каламбуры.

ка́ламель, ‑і, ж.

Хлорыстая ртуць, выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

[Ад грэч. kalos — прыгожы і melas — чорны.]

каламе́са, ‑ы, ж.

Разм. Негустая сумесь чаго‑н.; месіва. Унізе гоніць каламесу Імклівасць злоснае ракі. Колас.

каламу́та, ‑ы, ДМ ‑муце, ж.

Тое, што і каламуць. Мінута, яшчэ мінута — Адстоіцца каламута... Лойка.