Verbum

кантралёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантралёра, належыць яму. Кантралёрскія абавязкі. Кантралёрскі кампосцер.

кантра́льта, нескл., н.

Самы нізкі жаночы голас (у спевах). [Жанчына] паправіла какетлівым рухам капялюш і густым звонкім кантральта заспявала арыю. Мурашка. // Спявачка з такім голасам.

[Іт. contralto.]

кантра́льтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантральта. Кантральтавы голас.

кантралява́цца, ‑люецца; незак.

Зал. да кантраляваць.

кантралява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; незак., каго-што.

Праводзіць кантроль, сачыць за правільнасцю дзеянняў каго‑, чаго‑н.; правяраць. Кантраляваць работу. Кантраляваць ход спаборніцтва. Кантраляваць свае паводзіны. □ Аўтаматы працавалі дакладна. Бурмакоў і Павел амаль зусім не кантралявалі іх і самі гадзінамі не адрываліся ад тэлескопа. Шыцік.

кантрама́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантрамаркі. Кантрамарачная кніжка.

кантрама́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Талон або другі ўмоўны знак, які замяняе білет пры ўваходзе ў тэатр, цырк і інш. Прайсці па кантрамарцы.

[Фр. contremarque.]

кантрапу́нкт, ‑а, М ‑кце, м.

1. Від шматгалосся, заснаваны на адначасовым гарманічным спалучэнні некалькіх самастойных галасоў, а таксама навука пра разнавіднасці і правілы падобных спалучэнняў.

2. Аддзел тэорыі музыкі, прысвечаны вывучэнню такіх спалучэнняў.

3. Мелодыя, якая гучыць адначасова з асноўнай мелодыяй.

[Ням. Kontrapunkt.]

кантрапу́нктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантрапункта. Кантрапунктны клас у кансерваторыі.

кантрапункты́чны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на правілах кантрапункта. Кантрапунктычныя камбінацыя. Кантрапунктычныя мелодыі.