Verbum

камунікацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камунікацыі (у 1 знач.). Камунікацыйныя лініі.

камуніка́цыя, ‑і, ж.

1. часцей мн. (камуніка́цыі, ‑ый). Шляхі зносін, лініі сувязі, а таксама энерга‑, цёпла‑, газа- і водазабеспячэння. Падземныя камунікацыі. □ Магутным артылерыйскім агнём і масіраванымі налётамі авіяцыі разгромлены важнейшыя камунікацыі праціўніка. Жычка.

2. толькі адз. Абмен думкамі, перадача інфармацыі пры дапамозе мовы. Вусная мова як адзін са сродкаў камунікацыі.

[Лац. communicatio.]

камуні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Член камуністычнай партыі. Камуністы аблічча краіны змяняюць, Упрыгожваюць гарадамі, садамі, Небывалыя ў полі расцяць ураджаі, Азараюць зямлю залатымі агнямі. Танк.

камуні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да камуніст.

камуністы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да камунізма, з’яўляецца ажыццяўленнем камунізма. Камуністычнае грамадства. Камуністычнае будаўніцтва. Камуністычнае выхаванне працоўных.

2. Які выражае, ажыццяўляе ідэі камунізма; пранікнуты ідэямі камунізма. Камуністычная партыя. Камуністычны саюз моладзі.

камута́тар, ‑а, м.

1. Прыбор для замыкання і размыкання электрычнага ланцуга або для змянення напрамку току.

2. Прыстасаванне, род мясцовай тэлефоннай стапцыі для ручнога злучэння тэлефонных ліній.

[Ад лац. commutare — мяняць, перамяняць.]

камута́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камутатара. Камутатарная зала. Камутатарны шнур.

камутацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для камутацыі. Камутацыйная апаратура.

камута́цыя, ‑і, ж.

Змена злучэнняў у электрычных ланцугах: уключэнне, адключэнне і пераключэнне іх асобных частак, а таксама змена напрамку электрычнага току.

[Ад лац. commutatio — змена.]

камуфле́т, ‑у, М ‑леце, м.

1. Падземны разрыў артылерыйскага снарада або міны, які выяўляецца толькі па гуку або па ўзрыхленасці зямлі. // Падземны ўзрыў, які разбурае падземныя пабудовы праціўніка.

2. перан. Нечаканая непрыемнасць, няўдача.