Verbum

задры́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. пагард. занасіць, забрудзіць (пра вопратку). Задрыпаць нагавіцы.

задры́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да задрывацца.

задры́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да задрыпаць.

задрэ́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да задрамаць.

задубе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў цвёрдым, нягнуткім, каляным. [Жанчына] лёгка сцягнула задубелы ад марозу шынель і ватоўку. Мележ. // Закарчанелы ад холаду. Задубелыя ногі.

задубе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Зрабіцца цвёрдым, нягнуткім, каляным. Вопратка задубела. // Змерзнуць; страціць гнуткасць ад холаду; закарчанець. Рукі на холадзе задубелі. □ — Ты чаго злезла з печы! Задубееш! — глянула бабка на мае босыя ногі. Каліна.

задубяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і задубелы.

задубяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і задубець. На Алімпе не было сухога рубца, уся яна задубянела. Алешка.

задува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да задуць.

задудзе́ць, ‑дуджу, ‑дудзіш, ‑дудзіць; зак.

Пачаць дудзець.