Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
аеіоуьюя

улюбёнец, ✂, м.

Той, каго асабліва любяць, цэняць; пястун, любімчык.

|| ж. улюбёнка, ✂.

улюбёны, ✂.

  1. Зачараваны, захоплены кім-, чым-н.

    • Улюбёныя ў зямлю людзі.

  2. Такі, якому аддаецца перавага ў параўнанні з чым-н. іншым, аблюбаваны.

    • Улюбёная страва.
    • Улюбёнае месца адпачынку.
    • Улюбёная справа.

|| наз. улюбёнасць, ✂.