Verbum

піла, ✂, ж.

1. Стальная зубчастая пласціна (або дыск) для разразання дрэва, металу і пад.

   • Ручная п. (інструмент у выглядзе такой пласціны з ручкай).
   • Механічная п. (машына для пілавання).
   • Цыркулярная п.

2. перан. Пра чалавека, які пілуе (у 2 знач.) каго-н. (разм. неадабр.).

пілаваны, ✂.

Прыгатаваны шляхам пілавання.

• П. цукар (у квадратных грудках).

пілаваць, ✂; зак.

1. Рэзаць пілой, а таксама знімаць слой металу напільнікам.

   • П. лес.

2. перан. Дапякаць бесперапыннымі папрокамі, прыдзіркамі (разм.).

   • П. дамашніх.

|| наз. пілаванне, ✂ і пілоўка, ✂.

пілавінне, ✂, н., зб.

Адходы пры пілаванні, апілкі.

• Драўлянае, металічнае п.

піламатэрыялы, ✂.

Матэрыялы з дрэва, атрыманыя шляхам падоўжнага распілоўвання бярвення.

• Будаўнічыя п.

піластаў, ✂, м.

Рабочы, які ўстанаўлівае пілы на лесапільных рамах.

пілатаваць, ✂; незак.

Кіраваць лятальным апаратам.

• П. самалёт.

|| наз. пілатаванне, ✂.

пілатаж, ✂, м.

Майстэрства манеўравання лятальным апаратам пры выкананні авіяцыйных фігур.

• Фігуры вышэйшага пілатажу.

|| прым. пілатажны, ✂.

піла-рыба, ✂, ж.

Драпежная рыба з атрада скатаў з адросткамі на мордзе, падобнымі на зуб’е пілы.

пілігрым, ✂, м. (уст. кніжн.).

1. Паломнік, вандроўны багамолец.

2. Вандроўнік, падарожны.

|| ж. пілігрымка, ✂.

|| прым. пілігрымскі, ✂.