Verbum

піяла, ✂, ж.

Круглая невысокая пасудзіна для піцця, вузкая знізу і шырокая ўверсе (выкарыстоўваецца ў Сярэдняй Азіі).

• П. кумысу.

піяна (спец.)

1. нескл., н. Няпоўная сіла музычнага гуку.

   • Мяккае п.

2. прысл. Ціха, у няпоўную сілу музычнага гуку; проціл. фортэ.

   • Іграць п.

піянер, ✂, м.

1. Чалавек, які адным з першых прыйшоў і пасяліўся ў новай недаследаванай краіне, мясцовасці.

2. перан. Чалавек, які паклаў пачатак чаму-н. новаму ў якой-н. галіне (кніжн.).

   • Піянеры генетыкі.

3. Член дзіцячай арганізацыі ў былым СССР і шэрагу дзіцячых арганізацый у інш. краінах.

|| ж. піянерка, ✂.

|| прым. піянерскі, ✂.

піянерважаты, ✂, м.

Кіраўнік піянерскага атрада або дружыны.

|| ж. піянерважатая, ✂.

піяніна, нескл., н.

Клавішны музычны інструмент са стаячым корпусам і вертыкальна нацягнутымі струнамі, від фартэпіяна.

|| прым. піянінны, ✂.

піянісіма, прысл. (спец.).

Вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

• Праспяваць што-н. п.

піяніст, ✂, м.

Музыкант, які іграе на піяніна, раялі.

|| ж. піяністка, ✂.

піястр, ✂, м.

Назва манеты ў Турцыі, Егіпце і некаторых іншых краінах, а раней і ў Іспаніі, Партугаліі і лаціна-амерыканскіх краінах.