Verbum

муціцца, ✂; незак.

Рабіцца мутным (пра вадкасць; у 1 знач.).

• Вада ў ручаі муціцца.

|| зак. замуціцца, ✂ і памуціцца, ✂.

муціць, ✂; незак.

1. Рабіць мутным (вадкасць).

   • М. ваду.

2. перан. Не даваць спакою, трывожыць.

   • Душу муціць неспакой.

3. пераважна безас., каго-што. Браць на ваніты.

   • Яго муціла ад лякарства.

|| зак. замуціць, ✂ і памуціць, ✂.

• Ён вады не замуціць нікому (перан. пра вельмі сціплага, ціхага чалавека).

муць, ✂, ж.

1. Дробныя часцінкі ў вадкасці, якія робяць яе непразрыстай, каламутнай.

2. перан. Туман, смуга; імгла.

   • М. вісіць у паветры.

3. перан. Аб цяжкім душэўным стане (разм.).

   • М. на душы.