муць, ✂, ж.

  1. Дробныя часцінкі ў вадкасці, якія робяць яе непразрыстай, каламутнай.

  2. перан. Туман, смуга; імгла.

    • М. вісіць у паветры.

  3. перан. Аб цяжкім душэўным стане (разм.).

    • М. на душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)