Verbum

муза, ✂, ж.

1. У грэчаскай міфалогіі: адна з дзевяці багінь, заступніца навук і мастацтваў.

2. перан. Крыніца паэтычнага натхнення, а таксама само творчае натхненне (кніжн.).

   • М. яго змоўкла.

музей, ✂, м.

Установа, якая збірае, вывучае, зберагае і выстаўляе для агляду помнікі матэрыяльнай і духоўнай культуры, а таксама прыродазнаўчыя калекцыі.

• Краязнаўчы м.
• Літаратурны м. Якуба Коласа.

|| прым. музейны, ✂.

музеязнавец, ✂, м.

Спецыяліст па музеязнаўству.

музеязнаўства, ✂, н.

Прыкладная навука аб арганізацыі і дзейнасці музеяў.

|| прым. музеязнаўчы, ✂.

музыка​¹, ✂, ж.

1. Галіна мастацтва, якая адлюстроўвае рэчаіснасць у гукавых мастацкіх вобразах, а таксама творы такога мастацтва.

   • Класічная м.
   • Інструментальная м.

2. Выкананне твораў гэтага мастацтва на інструментах.

   • М. Ю.Семянякі.
   • М. і спевы.

3. перан., чаго. Мелодыя якога-н. гучання.

   • М. мовы.

4. перан. Якая-н. добра арганізаваная, наладжаная справа (разм.).

   • Сапсаваў усю музыку.

|| прым. музычны, ✂.

музыка​², ✂, м. (разм.).

Музыкант.

• М. зайграў беларускую полечку.

музыкавед, ✂, м.

Спецыяліст па музыказнаўству.

музыказнавец, ✂, м.

Тое, што і музыкавед.

музыказнаўства, ✂, н.

Раздзел мастацтвазнаўства, які вывучае тэорыю і гісторыю музыкі, музычную культуру народаў.

|| прым. музыказнаўчы, ✂.

музыкальны, ✂.

Здольны да музыкі, які тонка разумее музыку.

• Музыкальнае дзіця.
• М. слых.

|| наз. музыкальнасць, ✂.