Verbum

міг, ✂, м.

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне.

• У адзін м.

мігалка, ✂, ж. (разм.).

1. Газоўка, лямпачка без шкла.

2. Ліхтар, які перарывістымі ўспышкамі падае сігналы транспарту.

мігальны, ✂, (спец.).

1. Звязаны з працэсам мігання, які служыць для мігання.

   • Мігальная перапонка вока.

2. Забяспечаны вейкамі, якія заўсёды знаходзяцца ў руху.

   • М. эпітэлій.

мігам, прысл. (разм.).

Вельмі хутка.

• М. збегаў.

мігатлівы, ✂.

Які мігаціць.

• М. агеньчык.

мігацець, ✂; незак.

1. Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку.

2. Свяціць, блішчаць няроўным бляскам.

   • Мігацяць зоркі.

|| наз. мігаценне, ✂.

мігаць, ✂; незак.

1. Міжвольна паднімаць і апускаць павекі.

   • М. вачамі.

2. Падаваць знак рухам павек.

   • М. сябру.

3. перан. Свяціцца слабым, няроўным святлом.

   • Зорка мігае.

4. перан. Хутка праносіцца перад вачыма, мільгаць.

   • Мігаюць машыны.

|| аднакр. мігнуць, ✂.

|| наз. міганне, ✂.

мігі:

• гаварыць на мігі — размаўляць пры дапамозе жэстаў, знакаў.

міграцыя, ✂, ж. (спец.).

Перамяшчэнне, перасяленне насельніцтва ўнутры краіны або за яе межы, жывёл з адной мясцовасці ў другую і г.д.

• М. рыб.
• Сезонная м. жывёл.

|| прым. міграцыйны, ✂.

мігрыраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Перасяліцца (-ляцца), здзейсніць (здзяйсняць) міграцыю.