Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорсуыэюя
гдёжзклмнрстфчшя

мічман, ✂, м.

  1. У некаторых родах войск СНД: воінскае званне асоб, якія добраахвотна праходзяць службу звыш устаноўленага тэрміну, а таксама асоба, якая носіць такое званне.

  2. Першы афіцэрскі чын у старым рускім флоце.

|| прым. мічманскі, ✂.

мічманка, ✂, ж.

Род форменнай фуражкі з казырком, што носяць асобы малодшага і старшага каманднага саставу флоту, а таксама цывільная фуражка падобнай формы.