Verbum

мядзведзіна, ✂, ж.

Мяса мядзведзя як ежа.

мядзведзіха, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і мядзведзіца.

мядзведзіца, ✂, ж.

Самка мядзведзя.

мядзведзь, ✂, м.

1. Вялікая драпежная млекакормячая жывёліна з густой поўсцю і тоўстымі нагамі.

   • Буры м.
   • Белы м.

2. перан. Пра няўклюднага, непаваротлівага чалавека (разм.).

◊

• Дзяліць шкуру незабітага мядзведзя (разм.) — размяркоўваць прыбытак, якога ў наяўнасці няма.

• Мядзведзь на вуха наступіў каму (разм. жарт.) — пра чалавека, у якога адсутнічае музыкальны слых.

|| прым. мядзведжы, ✂.

• Мядзведжыя сляды.
• Мядзведжае футра (са скуры мядзведзя).
• Мядзведжая паходка (перан. такая, як у мядзведзя).

◊

• Мядзведжы куток (разм.) — аддаленае, глухое месца.

• Мядзведжая паслуга — паслуга, якая прыносіць шкоду.

• Мядзведжая хвароба (жарт.) — панос ад страху.

мядзведка, ✂, ж.

Насякомае атрада прамакрылых, якое жыве ў зямлі і з’яўляецца шкоднікам сельскагаспадарчых культур.

мядзведнік, ✂, м.

1. Паляўнічы на мядзведзяў.

2. Памяшканне для мядзведзяў у звярынцы або заалагічным парку.

мядзяк, ✂, м.

Медная манета.

мядзянка, ✂, ж.

1. Неядавітая змяя сямейства вужоў бурага (самцы) або шэрага (самкі) колеру.

2. Зялёная фарба, прыгатаваная з воцатнамеднай солі.

мядова-...

Першая частка складаных слоў са знач. колеру мёду, з залаціста-жоўтым адценнем, напр. мядова-жоўты, мядова-залаты, мядова-залацісты.

мядунка, ✂, ж.

Тое, што і медуніца.