Verbum

мяла, ✂, н.

1. Драўляны таўкач, якім таўкуць бульбу, расціраюць харчовыя прадукты.

2. перан. Цяльпук, непаваротлівы, няспрытны чалавек (разм.).

◊

• Дурань і мяла зломіць (разм. неадабр.) — неразумны чалавек і добрую справу сапсуе.

• Ні ў кола ні ў мяла (разм. неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

мялець, ✂; незак.

Рабіць мелкім (у 1 знач.), неглыбокім.

• Летам рака мялее.

|| зак. абмялець, ✂.

мяліца, ✂, ж. (разм.).

1. Прылада для расцірання вымачаных сцёблаў лёну і аддзялення кастры ад валакна.

2. перан. Рот (жарт.).

   • Разявіў сваю мяліцу.

мялка, ✂, ж.

1. Машына для размякчэння якой-н. сыравіны (скур і інш.) з мэтай далейшай апрацоўкі.

2. Тое, што і церніца.