Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорсуыэюя
джзклмнрстўцчш

мязга, ✂, ж.

  1. Мяккая частка дрэва, што знаходзіцца паміж карой і драўнінай.

    • Сасновая м.

  2. Маса, якая атрымліваецца пасля расцірання чаго-н.

    • Бульбяная м.
    • Вінаградная м.

|| прым. мязговы, ✂.

мяздра, ✂, ж. (спец.).

Слой падскурнай клятчаткі на нявырабленай шкуры.

|| прым. мяздровы, ✂.

мяздрыць, ✂; незак.

Ачышчаць ад мяздры (у 1 знач.).

  • М. шкуру.

|| наз. мяздрэнне, ✂.