Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорсуыэюя
джзклмнрстўцчш

мяжа, ✂, ж.

  1. Вузкая палоска неўзаранай зямлі паміж палеткамі, участкамі, уладаннямі.

  2. Пагранічная лінія паміж сумежнымі дзяржавамі; граніца.

  3. перан. Парадак паводзін, форм абыходжання, рубеж чаго-н. дазволенага.

    • Ні ў выказваннях, ні ва ўчынках ён не дазваляў сабе пераходзіць мяжы прыстойнасці.

|| прым. межавы, ✂.