мяла, ✂, н.

  1. Драўляны таўкач, якім таўкуць бульбу, расціраюць харчовыя прадукты.

  2. перан. Цяльпук, непаваротлівы, няспрытны чалавек (разм.).

◊

  • Дурань і мяла зломіць (разм. неадабр.) — неразумны чалавек і добрую справу сапсуе.

  • Ні ў кола ні ў мяла (разм. неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)