Verbum

мяла, ​^✂, н.

1. Драўляны таўкач, якім таўкуць бульбу, расціраюць харчовыя прадукты.

2. перан. Цяльпук, непаваротлівы, няспрытны чалавек (разм.).

◊

• Дурань і мяла зломіць (разм. неадабр.) — неразумны чалавек і добрую справу сапсуе.
• Ні ў кола ні ў мяла (разм. неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.