Verbum

мядзведзь, ✂, м.

1. Вялікая драпежная млекакормячая жывёліна з густой поўсцю і тоўстымі нагамі.

   • Буры м.
   • Белы м.

2. перан. Пра няўклюднага, непаваротлівага чалавека (разм.).

◊

• Дзяліць шкуру незабітага мядзведзя (разм.) — размяркоўваць прыбытак, якога ў наяўнасці няма.

• Мядзведзь на вуха наступіў каму (разм. жарт.) — пра чалавека, у якога адсутнічае музыкальны слых.

|| прым. мядзведжы, ✂.

• Мядзведжыя сляды.
• Мядзведжае футра (са скуры мядзведзя).
• Мядзведжая паходка (перан. такая, як у мядзведзя).

◊

• Мядзведжы куток (разм.) — аддаленае, глухое месца.

• Мядзведжая паслуга — паслуга, якая прыносіць шкоду.

• Мядзведжая хвароба (жарт.) — панос ад страху.