Verbum

мур, ✂, м.

1. Мураваны будынак.

2. Цагляная або каменная сцяна вакол чаго-н.

◊

• Як мур (разм.) — вельмі моцны.

мурава, ✂, ж.

Маладая сакавітая трава.

• Пасвіць коней на мураве.

|| памянш.-ласк. мураўка, ✂.

• Траўка-мураўка.

мураванка, ✂, ж. (разм.).

Будынак з каменю або цэглы.

• Увесь век пражыў у мураванцы.

мураваць, ✂; незак.

Будаваць што-н. з каменю або цэглы, змацоўваючы цэментам або глінай.

• М. склеп.

|| зак. вымураваць, ✂ і змураваць, ✂.

|| наз. мураванне, ✂ і муроўка, ✂.

мураліст, ✂, м.

Мастак, які стварае муралі.

мураль, ✂, ж. (спец.).

Твор насценнага выяўленчага мастацтва, манументальнага жывапісу.

мурашка, ✂, ж.

Невялікае перапончатакрылае насякомае, якое жыве вялікімі згуртаваннямі.

◊

• Мурашкі па спіне (скуры) бегаюць (разм.) — аб адчуванні дрыжыкаў ад сцюжы, страху.

|| прым. мурашыны, ✂.

• М. курган.
• Мурашыная працавітасць (надзвычай вялікая).
• Мурашыная кіслата (кіслата, якая ўтрымліваецца ў ігліцы, крапіве, едкіх выдзяленнях мурашак і пчол).
• М. спірт (сумесь мурашынай кіслаты са спіртам і вадой).

мурашкаед, ✂, м.

Бяззубае млекакормячае трапічнай Амерыкі, якое жывіцца галоўным чынам мурашкамі і тэрмітамі.

мурашнік, ✂, м.

Надземная частка жылля мурашак у выглядзе конусападобнай кучы з зямлі, ігліцы і інш.

• Ахоўваць мурашнікі.
• Людскі м. (перан. аб мностве людзей, якія рухаюцца, мітусяцца; разм).

мурза, ✂, ж. (разм.).

Мурзаты, з запэцканым тварам, бруднымі рукамі (часцей пра дзіця).