Verbum

мара, ✂, ж.

1. Тое, што створана ўяўленнем, фантазіяй.

   • Прыгожыя мары.

2. Прадмет жаданняў, імкненняў.

   • М. ўсяго жыцця.
   • Не туфлі, а м. (незвычайна прыгожыя; разм.).

марабу, нескл., н.

Вялікая трапічная птушка сямейства буслоў з доўгай дзюбай і з галавой без пер’я.

маравы, ✂:

• маравая пошасць — эпідэмія, якая выклікае вялікую смяротнасць.

марадзёр, ✂, м.

1. Той, хто грабіць забітых і раненых на полі бою і займаецца грабяжом насельніцтва ў месцах катастроф.

   • Фашысцкія марадзёры.

2. Гандляр-спекулянт, які прадае што-н. па непамерна высокіх цэнах (разм.).

|| ж. марадзёрка, ✂.

|| прым. марадзёрскі, ✂.

марадзёрства, ✂, н.

Паводзіны, заняткі марадзёра.

марадзёрстваваць, ✂; незак.

Займацца марадзёрствам.

маразілка, ✂, ж. (разм.).

Камера халадзільніка для хуткага замарожвання мясных, рыбных і інш. харчовых прадуктаў.

маразм, ✂, м.

Стан поўнага ўпадку псіхафізічнай дзейнасці.

• Старэчы м.

|| прым. маразматычны, ✂.

маразматык, ✂, н.

Чалавек, які знаходзіцца ў стане маразму.

|| ж. маразматычка, ✂.

марак, ✂, м.

1. Той, хто служыць у марскім флоце.

2. Чалавек, які добра ведае мора і марскую справу.

|| памянш. марачок, ✂.

|| прым. марацкі, ✂.