Verbum

мала, прысл.

1. Нямнога, у невялікай колькасці.

   • М. зрабіў.
   • М. людзей.
   • М. часу.

2. Недастаткова, менш, чым патрэбна.

   • У пакоі м. (безас. у знач. вык.) святла.

◊

• Мала таго (разм,), пабочн. сл. — акрамя таго.

• Мала што (разм.) — не мае значэння, што з таго. Ні многа, ні мала — якраз столькі, роўна столькі.

мала...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. з малым, з малой колькасцю, напр. малаалкагольны, малаводны, малакаларыйны, малапясчаны, малатлусты, малавоблачны, малалессе, малаплодны, малафарматны, малапавярховы;
2. слаба, не вельмі, напр. малавыражаны, маладаследаваны, маладзейсны, маланаселены;
3. дрэнна, нездавальняюча, напр. малаабгрунтаваны, малаадукаваны, маладойны, малазабяспечаны, малапісьменны, малапрыстойны, маласпрактыкаваны;
4. нядоўга, кароткі час, напр. маланошаны, малапатрыманы, малаўжываны.

малаважны, ✂.

Няважны, нязначны.

• Малаважная акалічнасць.

|| наз. малаважнасць, ✂.

малаваты, ✂ (разм.).

Недастатковы па размеру, вялічыні.

• М. клас.
• Чаравікі малаваты.

малавер, ✂, м.

Той, хто мала верыць у што-н.

|| ж. малаверка, ✂.

малаверны, ✂.

Які недастаткова верыць у каго-, што-н.

|| наз. малавер’е, ✂.

малаводдзе, ✂, н.

1. Нізкі ўзровень вады ў рэках, азёрах і пад.

   • Летняе м.

2. Недахоп вады, ападкаў, арашэння.

малага, ✂, ж.

Гатунак дэсертнага вінаграднага віна.

малагабарытны, ✂, (спец.).

Невялікіх памераў.

• Малагабарытная мэбля.

|| наз. малагабарытнасць, ✂.

маладажон, ✂, м.

Мужчына, які нядаўна ажаніўся, а таксама (мн.) муж і жонка, якія нядаўна пажаніліся.

• Шчаслівыя маладажоны.