Verbum

маг, ✂, м.

Чалавек, які валодае тайнамі магіі, чарадзей (першапачаткова — жрэц).

• М. і чараўнік (перан. пра чалавека, які робіць што-н. надта лёгка і лоўка).

мага, прысл.

Як мага —

1. ужыв. у спалучэнні з выш. ст. прыслоўя для надання яму значэння найвышэйшай ступені.

   • Як м. лепш;

2. колькі ёсць сілы, магчымасцей.

   • Бегчы як м. хутчэй.

магазін, ✂, м.

1. Памяшканне для гандлю чым-н.; крама.

   • Прамтаварны м.

2. Склад захавання чаго-н. (устар.).

   • Артылерыйскі м.

3. Каробка або трубка ў апараце або прыборы, куды закладваецца што-н., напр. патроны ў аўтамат.

4. Рэзервуар у лямпе, куды наліваюць газу.

|| прым. магазінны, ✂.

магаметанін, ✂, м.

Старая назва мусульманіна.

|| ж. магаметанка, ✂.

|| прым. магаметанскі, ✂.

магаметанства, ✂, н.

Старая назва рэлігіі, заснаванай, паводле арабскіх паданняў, Магаметам у 7 ст. н. э.; мусульманства.

|| прым. магаметанскі, ✂.

магарыч, ✂, м. (разм.).

Пачастунак, што наладжваецца як узнагарода ў сувязі з выгаднай здзелкай.

• Паставіць м.

магерка, ✂, ж.

Круглая высокая мужчынская шапка з лямцу, якую насілі раней сяляне.

|| прым. магерачны, ✂.

магіла, ✂, ж.

1. Яма для пахавання памерлых, а таксама насып на месцы пахавання.

   • Засыпаць магілу.
   • Адной нагой у магіле (стаяць) (быць блізкім да смерці).
   • Глядзець у магілу (хутка памрэ).
   • Загнаць (увагнаць, завесці) у магілу (давесці да смерці).
   • Знайсці магілу (перан. загінуць, памерці).

2. перан., у знач. вык. Будзе захавана ў тайне.

   • Ведаць аднаму і — м.

3. у знач. вык. Аб чым-н. вельмі небяспечным; смерць (разм.).

   • За здраду — м.

|| памянш. магілка, ✂.

|| прым. магільны, ✂.

• М. камень.

магільшчык, ✂, м.

Рабочы, які капае і засыпае магілу.

магістр, ✂, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, якая мае такую ступень.

   • М. філасофіі.

2. У сярэднія вякі: кіраўнік духоўна-рыцарскага каталіцкага ордэна.

|| прым. магістэрскі, ✂.

• Магістэрская дысертацыя.