Verbum

ліс, ✂, м.

Самец лісы.

|| прым. лісіны, ✂.

• Лісіная ўсмешка (перан. хітрая).

ліса, ✂, ж.

1. Драпежная жывёліна сямейства сабачых з вострай мордай і доўгім пушыстым хвастом, а таксама яе футра.

   • Л. і ў сне курэй лічыць (прыказка).

2. перан. Хітры, ліслівы чалавек.

|| прым. лісіны, ✂.

лісахвост, ✂, м.

Травяністая кармавая расліна сямейства злакавых з суквеццем у выглядзе мяцёлкі.

|| прым. лісахвоставы, ✂.

лісіца, ✂, ж.

1. Тое, што і ліса (у 1 знач.).

2. Прыстасаванне ў выглядзе тоўстага круглага палена з чашкай, якое кладзецца ўпоперак саней пры перавозцы бярвення (разм.).

|| памянш. лісічка, ✂.

лісічка, ✂, ж.

1. гл. лісіца.

2. Ядомы пласціністы грыб жоўтага колеру.

ліслівіць, ✂; незак.

Крывадушна хваліць каго-н., дагаджаць каму-н. з карыслівай мэтай.

ліслівы, ✂.

1. Які ліслівіць, дагаджае каму-н. з карысцю для сябе.

   • Л. хлопец.

2. Які змяшчае ліслівасць.

   • Ліслівая ўсмешка.

3. Ласкавы, угодлівы, які ўмее дагадзіць.

   • Л. голас (разм.).

|| наз. ліслівасць, ✂.

ліснік, ✂, м.

Тое, што і паслён.

|| прым. ліснікавы, ✂.

ліст​¹, ✂, м. (разм.).

1. Орган паветранага жыўлення і газаабмену раслін у выглядзе тонкай, звычайна зялёнай пласцінкі.

   • Кляновы л.

2. у знач. зб. Лісце.

   • Лаўровы л.

◊

• Лістам слацца (разм. неадабр.) — лісліва дагаджаць.

|| памянш. лісток, ✂.

ліст​², ✂, м.

1. Тонкі плоскі кусок якога-н. матэрыялу.

   • Л. бляхі.
   • Л. паперы.

2. Пісьмо.

   • Атрымаць л.

3. Дакумент, якім што-н. пацвярджаецца або загадваецца (спец.).

   • Выканаўчы л. (дакумент на права спагнання паводле рашэння суда).
   • Тытульны л. (старонка ў пачатку кнігі, дысертацыі і пад., дзе надрукавана яе назва).

◊

• З ліста (іграць, чытаць) — адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі.

|| памянш. лісток, ✂.