Verbum

лыгаць, ✂; незак.

1. Нанізваць якія-н. рэчы на нітку, шнурок, дрот і пад.

   • Л. пацеркі.

2. Начэпліваць вяроўку на рогі, шыю жывёле.

   • Л. валоў.

|| наз. лыганне, ✂.

лыжаролеры, ✂, м.

Кароткія лыжы на роліках.

|| прым. лыжаролерны, ✂.

лыжка, ✂, ж.

Прадмет сталовага прыбора для зачэрпвання ежы.

• Чайная л.
• Сталовая л.

|| памянш. лыжачка, ✂.

|| прым. лыжачны, ✂ і лыжкавы, ✂.

лыжнік, ✂, м.

Той, хто займаецца лыжным спортам, хадзьбой на лыжах.

• Атрад лыжнікаў.

|| ж. лыжніца, ✂.

лыжня, ✂, ж.

След, пракладзены лыжамі.

• Свежая л. на снезе.

лыжы, ✂, ж.

Плоскія драўляныя палазкі, прымацаваныя да абутку для перамяшчэння па снезе.

• Хадзіць на лыжах.

|| прым. лыжны, ✂.

• Л. паход.

лыка, ✂, н.

Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.

• Драць л.
• Лапці з лык.

◊

• Лыка не вяжа хто (разм.) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.

• Не лыкам шыты хто (разм.) — разумее, умее не горш за іншых.

|| памянш. лычка, ✂.

|| прым. лыкавы, ✂.

лыкаць, ✂; незак. (разм.).

Піць што-н. перарывістымі глыткамі.

• Кот лыкае малако.

|| аднакр. лыкнуць, ✂.

|| наз. лыканне, ✂.

лынды:

• лынды біць (разм.) — гультаяваць, бяздзейнічаць; займацца пустымі справамі.

лыпаць, ✂; незак. (разм.).

То адкрываць, то закрываць вочы, маргаць.

Лыпаць вачамі —

1. бяссэнсава маргаць ад разгубленасці, збянтэжанасці, страху;
2. маўчаць, не ведаючы, што сказаць.

|| аднакр. лыпнуць, ✂.

|| наз. лыпанне, ✂.