Verbum

лёгачнік, ✂, м. (разм.).

1. Урач — спецыяліст па лёгачных хваробах.

2. Лёгачны хворы.

|| ж. лёгачніца, ✂.

лёгка...

Першая частка складаных слоў у знач. лёгкі, напр. лёгкапранікальны, лёгкарастваральны.

лёгкаатлет, ✂, м.

Спартсмен, які займаецца лёгкай атлетыкай.

|| ж. лёгкаатлетка, ✂.

лёгкаатлетычны, ✂.

Які мае адносіны да лёгкай атлетыкі.

• Лёгкаатлетычныя спаборніцтвы.

лёгкі, ✂.

1. Які мае невялікі цяжар, мала важыць.

   • Лёгкая сумка.

2. Які выконваецца, дасягаецца, пераадольваецца без вялікай працы, намагання.

   • Лёгкая праца.
   • Лёгкая задача.
   • Лёгкая дарога.
   • Лёгка (прысл.) сяброў знайсці, ды цяжка захаваць (прыказка).

3. Нязначны, невялікі, слабы (па велічыні, сіле, ступені праяўлення); малапрыметны.

   • Л. ветрык.
   • Л. дотык.
   • Лёгкая ўсмешка.

4. Пазбаўлены грузнасці.

   • Лёгкія крокі.
   • Лёгкая вада (хуткая, бясшумная і плаўная).

5. Не напружаны.

   • Лёгкае дыханне.
   • Хвораму стала лёгка (у знач. вык.) дыхаць.
   • Л. сон.

6. Не суровы.

   • Лёгкае пакаранне.

7. Пра хваравіты, фізіялагічны стан: не небяспечны, не сур’ёзны.

   • Лёгкія роды.
   • Лёгкая форма хваробы.

8. Ужыўчывы, памяркоўны.

   • Л. чалавек.
   • Л. характар.

9. Легкадумны, неглыбокі, несур’ёзны.

   • Лёгкія адносіны да жыцця.

10. Які не мае цяжкага ўзбраення, рухомы.

    • Лёгкія танкі.

◊

• Лёгкая прамысловасць — галіна грамадскай вытворчасці, якая займаецца вырабам прадметаў шырокага спажывання.

• З лёгкай рукі чыёй (разм.) — пра чыё-н. удалае пачынанне, прыклад.

• Лёгкая рука ў каго — пра таго, хто прыносіць шчасце, удачу.

• Лёгкі на ўспамін хто (разм.) — пра таго, хто з'яўляецца ў той момант, калі пра яго гавораць, думаюць.

• Лёгкі на язык (разм.) — гаваркі, які любіць многа гаварыць.

• Лёгкі хлеб (разм.) — пра лёгкую працу, без клопатаў, турбот.

• Лёгка выкруціцца (разм.) — нямнога сіраціць.

• Лёгка сказаць (разм.) — ужыв. тады, калі вельмі цяжка або немагчыма выканаць што-н.

|| наз. лёгкасць, ✂.

лёгкія, ✂, н.

Орган дыхання ў чалавека і пазваночных жывёл.

• Запаленне лёгкіх.

|| прым. лёгачны, ✂.

лёд, ✂, м.

Вада, якая замерзла і перайшла ў цвёрды стан.

• Палярныя льды.

◊

• Біцца як рыба аб лёд (разм.) — жыць у бядзе, дарэмна дабіваючыся лепшага.

• Лёд крануўся (разм.) — пра пачатак якога-н. дзеяння, руху.

|| памянш. лядок, ✂.

|| прым. ледзяны, ✂.

лёда...

Першая частка складаных слоў, якая пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад і ўжыв. са знач.:

1. які мае адносіны да лёду, напр. лёдагенератар, лёдазасцярога, лёдазабеспячэнне, лёдаўтварэнне;
2. які ўтрымлівае лёд, напр. лёдагрунтавы.

лёк, ✂, м.

Селядзечны расол.

• Мачаць хлеб у л.

лён, ✂, м.

1. Травяністая расліна, са сцяблоў якой атрымліваюць валакно, а з семя — алей.

   • Цвітуць ільны.

2. Валакно, якое вырабляецца са сцёблаў гэтай расліны.

   • Прасці л.

|| памянш. ласк. лянок, -нку, м.

|| прым. ільняны, ✂ і льняны, ✂.