лёгкі, .

  1. Які мае невялікі цяжар, мала важыць.

    • Лёгкая сумка.
  2. Які выконваецца, дасягаецца, пераадольваецца без вялікай працы, намагання.

    • Лёгкая праца.
    • Лёгкая задача.
    • Лёгкая дарога.
    • Лёгка (прысл.) сяброў знайсці, ды цяжка захаваць (прыказка).
  3. Нязначны, невялікі, слабы (па велічыні, сіле, ступені праяўлення); малапрыметны.

    • Л. ветрык.
    • Л. дотык.
    • Лёгкая ўсмешка.
  4. Пазбаўлены грузнасці.

    • Лёгкія крокі.
    • Лёгкая вада (хуткая, бясшумная і плаўная).
  5. Не напружаны.

    • Лёгкае дыханне.
    • Хвораму стала лёгка (у знач. вык.) дыхаць.
    • Л. сон.
  6. Не суровы.

    • Лёгкае пакаранне.
  7. Пра хваравіты, фізіялагічны стан: не небяспечны, не сур’ёзны.

    • Лёгкія роды.
    • Лёгкая форма хваробы.
  8. Ужыўчывы, памяркоўны.

    • Л. чалавек.
    • Л. характар.
  9. Легкадумны, неглыбокі, несур’ёзны.

    • Лёгкія адносіны да жыцця.
  10. Які не мае цяжкага ўзбраення, рухомы.

    • Лёгкія танкі.

  • Лёгкая прамысловасць — галіна грамадскай вытворчасці, якая займаецца вырабам прадметаў шырокага спажывання.

  • З лёгкай рукі чыёй (разм.) — пра чыё-н. удалае пачынанне, прыклад.

  • Лёгкая рука ў каго — пра таго, хто прыносіць шчасце, удачу.

  • Лёгкі на ўспамін хто (разм.) — пра таго, хто з'яўляецца ў той момант, калі пра яго гавораць, думаюць.

  • Лёгкі на язык (разм.) — гаваркі, які любіць многа гаварыць.

  • Лёгкі хлеб (разм.) — пра лёгкую працу, без клопатаў, турбот.

  • Лёгка выкруціцца (разм.) — нямнога сіраціць.

  • Лёгка сказаць (разм.) — ужыв. тады, калі вельмі цяжка або немагчыма выканаць што-н.

|| наз. лёгкасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)