Verbum

люба, прысл.

Прыемна, міла.

• Л. жыць.
• Л. паслухаць.

любавацца, ✂; незак.

Разглядаць каго-, што-н. з задавальненнем; адчуваць захапленне кім-, чым-н.

• Л. прыродай.
• Л. прыгажосцю артысткі.

|| зак. палюбавацца, ✂.

|| наз. любаванне, ✂.

любасць, ✂, ж.

1. Пачуццё глыбокай прыхільнасці да каго-, чаго-н„ адданасць каму-, чаму-н.; замілаванне кім-, -чым-н.

   • Л. да роднага краю.

2. у знач. вык. Любата.

   • Хлопец — адна л.

любата, ✂, ж.

1. Тое, што люба, што выклікае захапленне прывабнасцю, прыгажосцю.

2. у знач. вык. Пра захапленне, зачараванне кім-, чым-н., задавальненне ад каго-, чаго-н.

   • Дзяўчына, проста л.

любізнік, ✂, м.

Нагаворнае зелле, якое нібыта здольна прывабіць, прычараваць каханага.

любімец, ✂, м.

Той, каго асабліва любяць, кім захапляюцца.

• Л. публікі.

|| памянш. любімчык, ✂.

|| ж. любіміца, ✂.

любімчык, ✂, м.

1. гл. любімец.

2. Той, хто карыстаецца чыёй-н. любоўю, апякунствам на шкоду іншым (разм.).

   • Л. маці.

любімы, ✂.

Які выклікае пачуцце любві, якому аддаецца перавага перад іншымі, асабліва дарагі каму-н.

• Л. пісьменнік.
• Любімая справа.

любіцель, ✂, м.

1. чаго і з інф. Чалавек, які мае прыхільнасць да чаго-н.

   • Л. музыкі.
   • Л. пагаварыць.

2. Той, хто займаецца чым-н. не як прафесіянал.

   • Садавод-л.
   • Шафёр-л.

|| ж. любіцельніца, ✂.

|| прым. любіцельскі, ✂.

• Л. спектакль.

любіцца, ✂; незак. (разм.).

Любіць адно аднаго, знаходзіцца ў любоўных адносінах.

• Яны даўно любяцца.