Verbum

лоб, ✂, м.

Верхняя частка твару чалавека або морды жывёлы.

• Адкрыты л.
• Пусціць (сабе) кулю ў л. (застраліцца).
• На лбе напісана (адразу відаць, хто ён такі; разм.).

◊

• Лоб у лоб (разм.) — насустрач адзін аднаму (ісці, сыходзіцца і пад.).

• У лоб —
  1. з фронту, франтальным ударам.
     • Атакаваць праціўніка ў л.
  2. залішне прамалінейна (разм.).
     • Спытаць у л.

|| памянш. лабок, ✂.

|| прым. лобны, ✂.

• Лобная косць.

лобзік, ✂, м.

Тонкая вузкая пілка ў рамцы для выпілоўвання ўзораў.

|| прым. лобзікавы, ✂.

лобі, нескл., н.

Група прадстаўнікоў эканамічна моцных структур, якія аказваюць уплыў на палітыку дзяржавы.

|| прым. лабісцкі, ✂.

лобны, ✂:

• лобнае месца — узвышэнне, з якога ў старажытнасці аб’яўляліся царскія ўказы і на якім адбываліся пакаранні смерцю.

лог, ✂, м.

Шырокі доўгі яр з адхоннымі схіламі.

• Ісці логам.
• Спусціцца ў л.

|| памянш. лажок, ✂.

|| прым. лагавы, ✂.

• Лагавыя травы.

логава, ✂, н.

1. Паглыбленне ў зямлі, якое служыць жыллём зверу.

   • Воўчае л.

2. перан. Месца размяшчэння варожых сіл (разм.).

   • Партызаны нечакана наляцелі на фашысцкае л.

3. перан. Убогае жыллё; пасцель чалавека, калі яна мае выгляд бярлогі (разм.).

логавішча, ✂, н.

1. Тое, што і логава.

2. Месца масавага ляжання марскіх звяроў.

   • Л. цюленяў.

логік, ✂, м.

Спецыяліст па логіцы.

логіка, ✂, ж.

1. Навука аб законах і формах мыслення.

   • Дыялектычная л.

2. Ход разважанняў, вывадаў.

   • Выдатная л.

3. Унутраная заканамернасць чаго-н.

   • Л. падзей.

|| прым. лагічны, ✂.

лодар, ✂, м. (разм.).

Той, хто не хоча працаваць, гультай.