Verbum

локан, ✂, м.

Кучаравая ці завітая пасма валасоў.

локаць, ✂, м.

1. Месца згібу рукі, дзе злучаецца плечавая косць з касцямі перадплечча.

   • Узяць за л.
   • Блізка л., ды не ўкусіш (прыказка).
   • Кусаць (сабе) локці (перан. шкадаваць аб чым-н. упушчаным, непапраўным).

2. Старадаўняя мера даўжыні, роўная прыблізна О,5 м.

◊

• Пачуццё локця — пачуццё сяброўства і ўзаемнай падтрымкі.

|| прым. локцевы, ✂ і лакцявы, ✂.

локшына, ✂, ж.

Выраб з пшанічнай мукі ў выглядзе тонкіх высушаных палосак цеста, а таксама страва, прыгатаваная з такога вырабу.

|| прым. локшынавы, ✂.