Verbum

локаць

назоўнік | мужчынскі род

1. Месца згібу рукі, дзе злучаецца плечавая косць з касцямі перадплечча.

   • Узяць за л.
   • Блізка л., ды не ўкусіш (прыказка).
   • Кусаць (сабе) локці (пераноснае значэнне: шкадаваць аб чым-н. упушчаным, непапраўным).

2. Старадаўняя мера даўжыні, роўная прыблізна О,5 м.

Пачуццё локця — пачуццё сяброўства і ўзаемнай падтрымкі.

|| прыметнік: локцевы і лакцявы.