Verbum

лоб, ✂, м.

Верхняя частка твару чалавека або морды жывёлы.

• Адкрыты л.
• Пусціць (сабе) кулю ў л. (застраліцца).
• На лбе напісана (адразу відаць, хто ён такі; разм.).

◊

• Лоб у лоб (разм.) — насустрач адзін аднаму (ісці, сыходзіцца і пад.).

• У лоб —
  1. з фронту, франтальным ударам.
     • Атакаваць праціўніка ў л.
  2. залішне прамалінейна (разм.).
     • Спытаць у л.

|| памянш. лабок, ✂.

|| прым. лобны, ✂.

• Лобная косць.

лобзік, ✂, м.

Тонкая вузкая пілка ў рамцы для выпілоўвання ўзораў.

|| прым. лобзікавы, ✂.

лобі, нескл., н.

Група прадстаўнікоў эканамічна моцных структур, якія аказваюць уплыў на палітыку дзяржавы.

|| прым. лабісцкі, ✂.

лобны, ✂:

• лобнае месца — узвышэнне, з якога ў старажытнасці аб’яўляліся царскія ўказы і на якім адбываліся пакаранні смерцю.