Verbum

лопасць, ✂, ж.

1. Шырокі плоскі канец чаго-н.

   • Л. вясла.

2. Рабочая частка суднавых колаў, грабных і паветраных вінтоў.

   • Л. кола турбіны.

|| прым. лопасцевы, ✂.

лопацень, ✂, м.

1. Той, хто многа гаворыць, лапоча (разм. пагард.).

2. Няроўнасць у адкляпанай касе.

   • Першы раз кляпаў касу і нагнаў лопатняў.

лопацца, ✂; незак.

1. Даваць трэшчыны, разрывацца (пра струны).

   • Лёд лопаецца.
   • Шклянка лопаецца.

2. перан. Цярпець крах, поўную няўдачу (разм.).

   • Лопаюцца планы.

◊

• Лопацца са смеху (разм.) — знемагаць ад смеху.

лопаць, ✂; незак.

Лапатаць крыламі (пра птушак).

|| аднакр. лопнуць, ✂.

|| наз. лопанне, ✂.

лопнуць, ✂; зак.

1. Даць трэшчыну; трэснуўшы, разламацца, разадрацца, парвацца.

   • Лопнуў графін.
   • Лопнула струна.

2. перан. Пацярпець поўную няўдачу, крах (разм.).

   • Лопнулі надзеі.

◊

• Лопнуць са смеху (разм.) — зайсціся моцным смехам.

• Цярпенне лопнула (разм.) — няма больш сіл цярпець, вытрымка скончылася.

|| незак. лопаць, ✂.

лопух, ✂, м.

Травяністая расліна сямейства складанакветкавых з буйным шырокім лісцем і ўчэпістымі калючымі галоўкамі, а таксама ліст гэтай расліны; дзядоўнік.

|| прым. лопухавы, ✂.