Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агеёжіоуыьэюя
бгджзйкмнпрстўц

лоўж, ✂, м.

Куча сухога галля.

  • Ссечанае галлё сцягвалі ў л.

лоўкі, ✂.

  1. Спрытны, умелы.

    • Л. варатар.

  2. Выкрутлівы, які знаходзіць выйсце з цяжкага становішча.

    • Гэта быў л. гаспадарнік.

  3. Выгадны, зручны.

    • Лоўкае сядло.

|| наз. лоўкасць, ✂.

лоўчы​1 ✂ прым.

  1. Прывучаны да лоўлі, палявання.

    • Лоўчыя сабакі.

  2. Прызначаны для лоўлі звяроў.

    • Лоўчыя ямы.

лоўчы​2, ✂, м.

У рускай дзяржаве да 17 ст.: службовая асоба, якая ведала дварцовым паляваннем і рыбнай лоўляй.