Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агеёжіоуыьэюя
бгджзйкмнпрстўц

ложа​1, ✂, н.

  1. Месца для спання, пасцель (уст.).

  2. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ водны паток.

    • Л. ракі.

◊

  • Пракрустава ложа (кніжн.) — мерка, пад якую сілком падганяюць што-н. (ад імя міфічнага грэчаскага разбойніка Пракруста, які абсякаў або выцягваў ахвярам ногі па даўжыні свайго ложа).

ложа​2, ✂, ж.

  1. Месца ў глядзельнай зале, аддзеленае перагародкай для невялікай колькасці асоб, а таксама наогул месца (у зале пасяджэнняў, на стадыёне), аддзеленае для прадстаўнікоў друку, гасцей і інш.

    • Тэатральная л.

  2. Аддзяленне масонскай арганізацыі, а таксама месца яе тайных сходаў.

    • Масонская л.

ложа​3, ✂, ж.

Драўляная частка ружжа, да якой прымацаваны ствол.

  • Л. ружжа.

ложак, ✂, м.

Мэбля для спальні — доўгая рама з ножкамі і дзвюма спінкамі, на якую кладуцца матрац і пасцельныя рэчы.

|| прым. ложкавы, ✂.