лыка, ✂, н.

Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.

  • Драць л.
  • Лапці з лык.

◊

  • Лыка не вяжа хто (разм.) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.

  • Не лыкам шыты хто (разм.) — разумее, умее не горш за іншых.

|| памянш. лычка, ✂.

|| прым. лыкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)