Verbum

лыка, ​^✂, н.

Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.

• Драць л.
• Лапці з лык.

◊

• Лыка не вяжа хто (разм.) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.
• Не лыкам шыты хто (разм.) — разумее, умее не горш за іншых.

|| памянш. лычка, ✂.

|| прым. лыкавы, ✂.