лыка назоўнік | ніякі род
Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.
- Драць л.
- Лапці з лык.
Фразеалагізмы:
- Лыка не вяжа хто (размоўнае) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.
- Не лыкам шыты хто (размоўнае) — разумее, умее не горш за іншых.
|| памяншальная форма: лычка.
|| прыметнік: лыкавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)