лыка назоўнік | ніякі род

Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.

  • Драць л.
  • Лапці з лык.

Фразеалагізмы:

  • Лыка не вяжа хто (размоўнае) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.
  • Не лыкам шыты хто (размоўнае) — разумее, умее не горш за іншых.

|| памяншальная форма: лычка.

|| прыметнік: лыкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)