Verbum

бач, выкл.

1. Ужыв., каб звярнуць чыю-н. увагу на што-н.

   • Бач! Каго я сустрэў!

2. пабочн. сл. сл. Бачыш; як бачыш.

   • Яго, бач, не задавальняе пасада.

ба́чанне, ✂, н.

1. гл. бачыць.

2. Разумовае ўсведамленне, успрыманне навакольнага свету.

   • Паэтычнае бачанне жыцця.

ба́чна, безас. у знач. вык.

Відаць; можна бачыць, разгледзець.

• Там б. будзе.
• Адсюль лесу не б.

ба́чнасць, ✂, ж.

1. Магчымасць бачыць удалечыню.

   • Добрая б.

2. Знешні выгляд, які выклікае падманлівае ўражанне, знешняе падабенства чаго-н. (разм.).

   • Гэта толькі б. высакароднасці.

ба́чны, ✂.

Даступны зроку.

• У вышыні кружыліся ледзь бачныя буслы.

ба́чыцца, ✂; незак.

1. Бачыць адзін другога, сустракацца.

   • Б. з сябрамі.

2. Паўставаць у думках, уяўляцца.

   • Будучае ўжо добра бачыцца.

3. Успрымацца зрокам, быць бачным.

   • Удалечыні бачацца абрысы гор.

|| зак. убачыцца, ✂ і пабачыцца, ✂.

ба́чыць, ✂; незак.

1. Мець зрок.

   • Совы добра бачаць ноччу.

2. Успрымаць зрокам.

   • Б. лугі і палі.

3. Сустракаць каго-, што-н.

   • Учора бачыў яго ў клубе.

4. Уяўляць у думках.

   • Б. на стагоддзі ўперад.

5. Звяртаць увагу, заўважаць.

   • Б. чалавечыя пакуты.

6. што і з дадан. сказам: Адчуваць, усведамляць, перажываць.

   • Бачу, што Сяргей праўду кажа.

◊

• Бачыць навылёт (навылет), бачыць наскрозь — вельмі добра ведаць каго-н.

• Бачыш ты! (разм.) — пры выказванні здзіўлення.

• Свету белага (божага) не бачыць (разм.) — быць вельмі занятым.

|| зак. убачыць, ✂ і пабачыць, ✂.

|| наз. бачанне, ✂.